Tatry ze stoków góry Żar

Nasz szlak biegnie dalej w górę ostrego zbocza góry Żar, wchodząc w ciasny żleb. Stromizna jest spora, wymuszająca przystanki na złapanie oddechu. Robimy to jednak z przyjemnością, chyba częściej niż potrzeba, bo za nami na północy mamy coś pięknego dla oka - białe jeszcze Tatry. Z każdym pokonanym metrem pokazują się nam Tatry w coraz większej rozciągłości, począwszy od Bielskich, aż po dalekie zachodnie krańce Tatr Zachodnich. Widać je bez jakiejkolwiek skazy, nie ma żadnej chmurki, która mogłaby przysłonić ten widok. To coś wspaniałego, a jednocześnie zadziwiającego, kontrastującego w krajobrazie (aby nie powiedzieć nie pasującego), bo żar słońca wylewa z nas ostatnie poty, a nie tak odległe Tatry są wciąż zimowe. Tu roślinność obudziła się już do życia, a tam pewnie czeka jeszcze uśpiona pod kobiercem śnieżnym.

Świnica (słow. Svinica, 2301 m n.p.m.). Z lewej Mały Kozi Wierch (słow. Malý Kozí vrch, 2226 n.p.m.).

Mięguszowieckie Szczyty i Cubryna (z prawej).

Czerwone Wierchy.

Lodowy Szczyt (słow. Ľadový štít, 2627 m n.p.m.).

Od lewej: Ganek (słow. Gánok, 2462 m n.p.m.), szeroka przełęcz Rumanowa Przełęcz (słow. Rumanovo sedlo, 2280 m n.p.m.),
Wysoka (słow. Vysoká, 2547 m n.p.m.), szeroka przełęcz Waga (słow. Váha, 2337 m n.p.m.),
Rysy (słow. Rysy, niem. Meeraugspitze, węg. Tengerszem-csúcs, 2503 m n.p.m.),
Przełęcz pod Rysami (słow. Sedielko pod Rysmi, 2365 m n.p.m.), Niżnie Rysy (słow. Malé Rysy, 2430 m n.p.m.),
Żabia Przełęcz (słow. Žabie sedlo, 2225 m n.p.m.), turnia Żabi Koń (słow. Žabí Kôň, 2291 m n.p.m.),
Żabia Przełęcz Wyżnia (słow. Vyšné Žabie sedlo, ok. 2315 m n.p.m.), i początek Wołowego Grzbietu (słow. Volí chrbát).

Tatry Bielskie, a za nimi Tatry Wysokie.