Morskie Oko i jego otoczenie

Stoimy i podziwiamy zimowe Morskie Oko pokryte szczelnie warstwą lodu, po którym można dzisiaj bez obaw przechadzać się. O tym rozlanym u stóp monumentalnej ściany Mięguszowieckich Szczytów największym i najpiękniejszym tatrzańskim jeziorze pisał w 1873 roku Walery Eljasz-Radzikowski: „Powiadają, że być w Tatrach i Morskiego Oka nie zwiedzić, znaczy tyle, co będąc w Rzymie nie zobaczyć Papieża. Zyskuje ono bowiem tak rozgłośną sławę, że wielu turystów udaje się do Tatr jedynie dla zobaczenia Morskiego Oka”.

Nieco z boku, jakby na uboczu wznosi się nad jego powierzchnią Mnich, za nim stoi Mniszek i Ministrant - tworząc charakterystyczny element otoczenia Morskiego Oka, rozpoznawalny symbol Tatr noszony na odznakach przez przewodników tatrzańskich. Po przeciwnej stronie nad taflą jeziora wznosi się Żabia Grań i Rysy. Całość tworzy imponujący i mistyczny mariaż. W tej ujmującej scenerii, tuż nad brzegiem Morskiego Oka na polodowcowym wale morenowym stoi zabytkowe schronisko wybudowane w 1908 roku.

Relacja z naszej wędrówki: Palenica Białczańska - Morskie Oko...

Niżnie Rysy (słow. Malé Rysy, Nižné Rysy, niem. Dénesspitze, węg. Dénes-csúcs; 2430 m n.p.m.)
i Rysy (słow. Rysy, niem. Meeraugspitze, węg. Tengerszem-csúcs; 2503 m n.p.m.).

Żabi Koń (słow. Žabí Kôň, niem. Simonturm, węg. Simon-torony; 2291 m n.p.m.)

Mięguszowiecki Szczyt Wielki
(słow. Veľký Mengusovský štít, niem. Große Mengsdorfer Spitze, węg. Nagy-Menguszfalvi-csúcs; 2438 m n.p.m.).

Mnich
(słow. Mních, niem. Mönch, węg. Barát; 2068 m n.p.m.)