Jeziorka Duszatyńskie

Bita droga łagodnie zagłębia się dolinę potoku Olchowaty. Potok to jak każdy, ale ten stał się dość głośny po wydarzeniach jakie miały tu miejsce sto parę lat temu, a dokładnie w wigilię rzymskokatolickiej Wielkanocy 13 kwietnia 1907 roku, kiedy ze zbocza Chryszczatej zsunęły się potężne masy ziemi i skał. Huk i silne wstrząsy jakie wtedy powstały wywołały strach i panikę wśród mieszkańców Duszatyna. Obsunięty gruz skalny spowodował zator na potoku Olchowaty, w wyniku którego pod stokami góry wytworzyły się trzy jeziorka. Dwa z nich dotrwały dzisiejszych czasów. Stanowią one obecnie największą przyrodniczą osobliwość Pasma Wysokiego Działu w Bieszczadach

W tej okolicy istniało niegdyś trzecie Jeziorko Duszatyńskie.

Dolne Jeziorko Duszatyńskie

Położone na wysokości 683 m n.p.m.

• powierzchnia: 0,45 ha,
• średnia głębokość: 2,4 m (maksymalna 6,2 m)
• pojemność: 12 000 m³.

Potok Olchowaty przed ujściem do dolnego jeziorka.

Potok Olchowaty przed ujściem do dolnego jeziorka.

Górne Jeziorko Duszatyńskie

Położone na wysokości 701 m n.p.m.

• powierzchnia: 1,44 ha,
• średnia głębokość: 2,0 m (maksymalna 5,8 m)
• pojemność: 25 500 m³.

Mewy (Laridae)

Przełom Soły

Północne stoki od grzbietu pomiędzy Magurką Wilkowicką (909 m n.p.m.) i Czuplem (933 m n.p.m.) porasta młody las, ponad którym pięknie prezentuje się przeciwległy grzbiet Beskidu Małego. Z kolei na północnym wschodzie głęboką deniwelacją wcina się przełom rzeki Soły, a utworzone na nim sztuczne Jezioro Międzybrodzkie połyskuje błękitem odbijając padające promyki słońca. Wąska dolina Soły rozcinająca wzniesienia Beskidu Małego na wysokości wsi Porąbka otwiera się na Pogórze Wilamowickie, gdzie widać Kęty i przylegające do nich Bulowice.

Przełom Soły.

Na wysokości wsi Porąbka dolina Soły otwiera się na Pogórze Wilamowickie,
gdzie widać Kęty i przylegające do nich Bulowice.

Zapora Porąbka spiętrzająca wody rzeki Soły, tworząc Jezioro Międzybrodzkie
(wybudowana w latach 1928–1937).

Beskid Śląski spod chatki na Rogaczu

Na jednej z polana stokowych na Rogaczu w Beskidzie Małym stoi schronisko zwane Chatką Studencką „Rogacz”. Jest to obiekt zabytkowy - dawna gajówka barona von Klobusa z Łodygowic. Obecnie oferuje noclegi, ale czynne jest tylko w weekendy oraz podczas ferii i wakacji (skorzystanie z tego obiektu w innych terminach jest możliwe po wcześniejszej rezerwacji). Położone na stokowej polanie gwarantuje przedni widok na dolinę Białej, a także Beskid Śląski z potężnym masywem Skrzycznego oraz Klimczoka.

Widok z polany na Rogaczu: dolina Białej i Beskid Śląski
z potężnym masywem Skrzycznego (z lewej) oraz Klimczoka (z prawej).

Zimowy poranek na Soszowie

Zimą wszystko wygląda jak w białym niebiańskim ogrodzie, szczególnie dzisiejszego poranka, kiedy śnieg srebrzy się w promykach wstającego słońca. Zdążyło ono już wstać podczas naszego leśnego spaceru ku szczytowi Soszowa Wielkiego. W jego blasku skrzą się drzewa okryte puchem, podobnie jak cała polana pod szczytem góry. Z polany tej mamy nieziemski widok. Doliny zapełniły się morzem mgieł, zasłaniając nam ziemski świat. Na drugim krańcu morza mgieł wynurzają się beskidzkie wzniesienia. Są wśród nich dobrze nam znane, już kilkakrotnie przez nas odwiedzane, ale widzimy jeszcze wiele takich, które wiąż czekają na nas. Jak byśmy mieli cudowną łódź, to pewnie byśmy przepłynęli do nich przez morze mgieł jeszcze dziś. Nie ma jednak ani łodzi, ani żadnego przewoźnika, który mógłby przenieść nas na drugą stronę.

Jest tulko cisza wzbudzająca samotność, ale nie taką, która skłaniałaby do szukania towarzystwa. Jest to ujmująca samotność kojąca ducha, dająca zadowolenie i radość z chwil, które w tym momencie przeżywamy. Chciałoby się rozłożyć kocyk na górze, jak to robi się latem, przysiąść i pomarzyć, oddać naturze we władanie swój umysł.

Opowieść o tym fantastycznym spektaklu zimy i porannego słońca znaleźć można na stronie Poranek na Soszowie.